Seven Principles for Good Teaching – Επτά αρχές για καλή διδασκαλία
Ποιες είναι οι Επτά Αρχές;
Πώς μπορεί να βελτιωθεί η προπτυχιακή εκπαίδευση; Το 1987, οι Arthur W. Chickering και Zelda F. Gamson απάντησαν σε αυτή την ερώτηση όταν έγραψαν “Seven Principles for Good Practice in Undergraduate Education“. Καθόρισαν τι σημαίνει καλή εκπαίδευση σε προπτυχιακό επίπεδο. Οι επτά αρχές βασίζονται στην έρευνα σχετικά με την καλή διδασκαλία και μάθηση στο πλαίσιο της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Αυτές οι αρχές προορίζονταν ως κατευθυντήριες γραμμές για τα μέλη ΔΕΠ, τους φοιτητές/τριες και τη διοίκηση για να βελτιώσουν τη διδασκαλία και τη μάθηση. Η έρευνα για περισσότερα από 50 χρόνια σχετικά με την πρακτική εμπειρία των φοιτητών/τριων και των καθηγητών υποστηρίζει αυτές τις αρχές. Όταν εφαρμόζονται όλες οι αρχές, υπάρχουν έξι άλλες «δυνάμεις» στην εκπαίδευση που εμφανίζονται: δραστηριότητα, προσδοκίες, συνεργασία, αλληλεπίδραση, διαφορετικότητα και ευθύνη.
Οι διδάσκοντες και οι φοιτητές/τριες έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη για τη βελτίωση της προπτυχιακής εκπαίδευσης. Ωστόσο, θα χρειαστεί να γίνουν βελτιώσεις από τη διοίκηση των πανεπιστημίων, καθώς και από την πολιτεία. Θα πρέπει να είναι μια κοινή προσπάθεια μεταξύ όλων αυτών. Όταν συμβαίνει αυτό, οι διδάσκοντες και οι διοικήσεις θεωρούν τους εαυτούς τους εκπαιδευτικούς που έχουν κοινό στόχο.
Ο στόχος των επτά αρχών είναι να προετοιμάσουν τους φοιτητές/τριες να αντιμετωπίσουν τον πραγματικό κόσμο.
Αρχή 1: Ενθαρρύνετε την επαφή μεταξύ φοιτητών και καθηγητών.
Η οικοδόμηση σχέσεων με τους φοιτητές/τριες είναι πολύ σημαντική. Η επαφή μεταξύ φοιτητών/τριων και διδασκόντων είναι ζωτικής σημασίας για την επιτυχία των φοιτητών/τριων. Ένας από τους κύριους λόγους που οι φοιτητές/τριες εγκαταλείπουν το Πανεπιστήμιο είναι το αίσθημα της απομόνωσης που βιώνουν. Το να δείχνουμε ενδιαφέρον γι’ αυτούς θα τους βοηθήσει να περάσουν δύσκολες στιγμές και να συνεχίσουν να σπουδάζουν. Οι διδάσκοντες έχει πολλούς δρόμους να ακολουθήσει για να ανοίξει τις γραμμές επικοινωνίας.
Για την κανονική τάξη:
Προσκαλέστε τους φοιτητές/τριες να επισκεφθούν εκτός τάξης.
Γνωρίστε τους φοιτητές/τριες σας ονομαστικά.
Βοηθήστε τους φοιτητές/τριες με προβλήματα στις εξωσχολικές τους δραστηριότητες.
Εξατομικεύστε τα σχόλια σχετικά με τις εργασίες των φοιτητών/τριων.
Συμμετοχή σε εκδηλώσεις.
Συμβουλεύστε τους φοιτητές σχετικά με τα ακαδημαϊκά μαθήματα και τις ευκαιρίες σταδιοδρομίας.
Αναζητήστε φοιτητές/τριες που πιστεύετε ότι έχουν πρόβλημα με το μάθημα ή απουσιάζουν συχνά.
Ενθαρρύνετε τους φοιτητές/τριες να παρουσιάσουν τις απόψεις τους και να συμμετάσχουν σε συζητήσεις στην τάξη.
Να έχετε τακτικές ώρες γραφείου.
Βοηθήστε τους φοιτητές/τριες να συνεργαστούν με άλλες σχολές. Ενημερώστε τους για επιλογές, έρευνα, κ.λπ. άλλων σχολών.
Μοιραστείτε προσωπικές εμπειρίες και αξίες.
Χρησιμοποιήστε το χαρτί ενός λεπτού στο τέλος της τάξης για να λάβετε σχόλια σχετικά με το τι μαθαίνει ο μαθητής και πόσο καλά το μαθαίνει.
Μιλήστε με τους φοιτητές/τριες σε προσωπικό επίπεδο και μάθετε για τους εκπαιδευτικούς και επαγγελματικούς στόχους τους.
Για εξ αποστάσεως και διαδικτυακά μαθήματα:
Δοκιμάστε τη τηλεδιάσκεψη.
Κοινοποιήστε ξεκάθαρα την πολιτική σας απόκρισης μέσω email.
Ενθαρρύνετε τη χρήση της αλληλογραφίας και του φόρουμ συζήτησης μέσω e-mail, ιδιαίτερα επωφελής για όσους είναι ντροπαλοί ή προέρχονται από διαφορετικούς πολιτισμούς, επειδή τους επιτρέπει μια διαφορετική οδό επικοινωνίας που μπορεί να είναι πιο άνετη.
“Χρόνος συνομιλίας” στο διαδίκτυο με τους καθηγητές (σε διάφορες ώρες, προγραμματισμένο εβδομαδιαία).
Χρησιμοποιήστε φωτογραφίες καθηγητών/φοιτητών.
Έχετε ένα άτομο υποστήριξης για εξ αποστάσεως επικοινωνία.
Διατηρήστε οπτική επαφή με την κάμερα και τους φοιτητές/τριες.
Κανονίστε για ομαδική εργασία εξ αποστάσεως.
Η τεχνολογία, όπως το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, οι τηλεδιασκέψεις και ο Παγκόσμιος Ιστός/Διαδίκτυο, δίνουν πλέον περισσότερες ευκαιρίες σε φοιτητές και καθηγητές να συνομιλούν. Είναι αποτελεσματικό, βολικό και προστατευμένο. Επιτρέπει περισσότερη ιδιωτικότητα, ώστε οι φοιτητές/τριες να μπορούν να συζητούν πιο ανοιχτά χωρίς φόβο ότι θα ακούσουν οι άλλοι φοιτητές/τριες. Το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο δίνει επίσης περισσότερο χρόνο στους φοιτητές/τριες να σκεφτούν τι θέλουν να πουν. Με αυτές τις νέες εναλλακτικές στην επικοινωνία πρόσωπο με πρόσωπο, η αλληλεπίδραση από περισσότερους φοιτητές/τριες θα πρέπει να αυξηθεί εντός της τάξης.
Πόροι:
Building awareness and diversity into student life: Pomona College. (1991). Liberal Education, 77 (1), 38-40.
First year experience creates a community of learners: Augsburg College. (1989). Liberal Education, 75 (5), 28-29.
Furlong, D. (1994). Using electronic mail to improve instruction. The Teaching Professor, 8 (6), 7.
O’Neill, K.L. and Todd-Mancillas, W.R. (1992). An investigation into the types of turning points affecting relational change in student-faculty interactions. Innovative Higher Education, 16, (4), 227-290.
Wilson, R.C., Gaff, J.G., Dienst, L.W., and Bavry, J.L. (1975). College Professors and Their Impact on Students. New York, NY: John Wiley.
Αρχή 2: Αναπτύξτε την αμοιβαιότητα και τη συνεργασία μεταξύ των φοιτητών/τριων.
Όταν οι φοιτητές/τριες ενθαρρύνονται να εργαστούν ως ομάδα, επιτυγχάνεται περισσότερη μάθηση. Τα χαρακτηριστικά της καλής μάθησης είναι να είναι συνεργατική και κοινωνική και όχι ανταγωνιστική και απομονωμένη. Η συνεργασία βελτιώνει τη σκέψη και την κατανόηση.
Για την κανονική τάξη:
Χρησιμοποιήστε συνεργατικές ομάδες μάθησης
Ζητήστε από τους φοιτητές/τριες να συμμετέχουν σε δραστηριότητες που τους ενθαρρύνουν να γνωριστούν μεταξύ τους.
Αναθέστε ομαδικά έργα και παρουσιάσεις
Χρησιμοποιήστε τη διδασκαλία από ομοτίμους.
Ενθαρρύνετε τους φοιτητές/τριες να συμμετέχουν σε ομάδες όταν προετοιμάζονται για εξετάσεις και εργάζονται σε εργασίες.
Τα κριτήρια απόδοσης στους φοιτητές/τριες είναι ότι ο βαθμός κάθε ατόμου είναι ανεξάρτητος από εκείνους που πέτυχαν άλλοι.
Ενθαρρύνετε τους φοιτητές/τριες με διαφορετικότητα να μοιραστούν τις απόψεις τους για θέματα που μοιράζονται στην τάξη.
Για εξ αποστάσεως και διαδικτυακά μαθήματα:
Χρησιμοποιήστε ιστότοπους συνομιλίας και φόρουμ συζήτησης για επικοινωνία μεταξύ των φοιτητών/τριών.
Δημιουργήστε ομάδες για να αλληλεπιδρούν μέσω e-mail ή chats.
Ενθαρρύνετε τους φοιτητές/τριες να ανταποκριθούν στη δουλειά των συμμαθητών τους δημοσιεύοντας τη στο διαδίκτυο.
Έχετε χρόνο για ερωτήσεις και απαντήσεις στο διαδίκτυο.
Χρησιμοποιήστε τηλεδιάσκεψη για κοινή χρήση ιδεών.
Ενθαρρύνετε τις διαδικτυακές ομάδες συζήτησης που απαιτούν αλληλεπίδραση.
Εργαστείτε σε ομαδικά έργα μέσω e-mail.
Μαθήματα ομαδικής διδασκαλίας.
Συμπεριλάβετε μια δραστηριότητα «σπάσιμο πάγου» για να επιτρέψετε στους φοιτητές/τριες να μοιραστούν το ενδιαφέρον τους και να μάθουν για τους άλλους.
Η συνεργατική μάθηση έχει πολλά οφέλη. Οι φοιτητές/τριες ενδιαφέρονται περισσότερο για τη μάθησή τους λόγω της αλληλοεξαρτώμενης φύσης της διαδικασίας. Οι φοιτητές/τριες βρίσκουν επίσης τη μέθοδο πιο ευχάριστη επειδή δεν υπάρχει ανταγωνισμός σε αυτούς. Η συνεργασία και όχι ο ανταγωνισμός είναι πιο αποτελεσματική για την προώθηση της μάθησης των φοιτητών/τριων.
Πόροι:
Building awareness and diversity into student life: Pomona College. (1991). Liberal Education, 77 (1), 38-40.
First year experience creates a community of learners: Augsburg College. (1989). Liberal Education, 75 (5), 28-29.
Furlong, D. (1994). Using electronic mail to improve instruction. The Teaching Professor, 8 (6), 7.
O’Neill, K.L. and Todd-Mancillas, W.R. (1992). An investigation into the types of turning points affecting relational change in student-faculty interactions. Innovative Higher Education, 16, (4), 227-290.
Wilson, R.C., Gaff, J.G., Dienst, L.W., and Bavry, J.L. (1975). College Professors and Their Impact on Students. New York, NY: John Wiley.
Αρχή 3: Ενθαρρύνετε την ενεργητική μάθηση.
Η μάθηση είναι μια ενεργή διαδικασία. Οι φοιτητές/τριες δεν μπορούν να μάθουν πολλά μόνο με το να κάθονται στις τάξεις ακούγοντας δασκάλους, απομνημονεύοντας προετοιμασμένες εργασίες και δίνοντας απαντήσεις. Πρέπει να μπορούν να μιλούν για αυτά που μαθαίνουν, να γράφουν για αυτά, να τα συσχετίζουν με προηγούμενες εμπειρίες και να τα εφαρμόζουν στην καθημερινή τους ζωή. Οι φοιτητές/τριες πρέπει να κάνουν τη μάθηση μέρος του εαυτού τους.
Για την κανονική τάξη:
Ζητήστε από τους φοιτητές/τριες να συσχετίσουν αυτό που μαθαίνουν με κάτι στην πραγματική ζωή.
Χρησιμοποιήστε ημερολόγιο.
Δώστε στους φοιτητές/τριες συγκεκριμένες, πραγματικές καταστάσεις για ανάλυση.
Ενθαρρύνετε τους φοιτητές/τριες να προτείνουν νέες εργασίες προς μελέτη ή projects ή άλλες δραστηριότητες μαθημάτων.
Ζητήστε από τους φοιτητές/τριες να παρουσιάσουν την εργασία τους στην τάξη.
Η χρήση λογισμικού προσομοίωσης για την εκτέλεση σεναρίων “what-if” επιτρέπει στους φοιτητές/τριες να χειρίζονται μεταβλητές και περιστάσεις.
Εξασκηθείτε στη δημιουργία μοντέλων και χρησιμοποιήστε μελέτες περιπτώσεων που βασίζονται στο διαδίκτυο για να εξασκήσετε νέες δεξιότητες σκέψης.
Ενθαρρύνετε τους φοιτητές/τριες να αμφισβητήσουν τις ιδέες σας, τις ιδέες άλλων φοιτητών/τριων ή εκείνες τις ιδέες που παρουσιάζονται σε αναγνώσεις ή σε άλλο υλικό μαθημάτων σε ένα θέμα.
Ρυθμίστε δραστηριότητες επίλυσης προβλημάτων σε μικρές ομάδες και ζητήστε από κάθε ομάδα να συζητήσει τις λύσεις της με την τάξη.
Για εξ αποστάσεως και διαδικτυακά μαθήματα:
Επιτρέψτε την ευελιξία στην επιλογή υλικού, ώστε να έχει περισσότερο νόημα για τον εκπαιδευόμενο (π.χ. οι φοιτητές/τριες επιλέγουν το δικό τους θέμα, τη μορφή του έργου κ.λπ.).
Έχετε μια διαδραστική ιστοσελίδα.
Συζήτηση σε απευθείας σύνδεση.
Παρόντες οι φοιτητές/τριες εργάζονται για να αξιολογήσουν άλλοι φοιτητές/τριες.
Μιλήστε για το τι μαθαίνουν οι φοιτητές/τριες δημιουργώντας μια ομάδα εκμάθησης μέσω e-mail, chat room ή τηλεδιάσκεψης.
Χρησιμοποιήστε το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο για ομαδική επίλυση προβλημάτων.
Η προώθηση της ενεργούς μάθησης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι ένας αγώνας λόγω του μαθησιακού υποβάθρου με το οποίο έρχονται πολλοί φοιτητές/τριες στις τάξεις. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο κανόνας στα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είναι η προώθηση της παθητικής μάθησης. Ένας μεγάλος όγκος πληροφοριών πρέπει να καλυφθεί χωρίς αρκετό χρόνο, επομένως οι δάσκαλοι καταφεύγουν σε διαλέξεις για να εξοικονομήσουν το χρόνο τους για να καλύψουν όσο το δυνατόν περισσότερη ύλη. Οι φοιτητές/τριες προχωρούν από θέμα σε θέμα χωρίς ουσιαστική κατανόηση του περιεχομένου και της σχέσης του με τη ζωή τους. Η αποτελεσματική μάθηση είναι ενεργητική μάθηση. Η έννοια της ενεργητικής μάθησης έχει εφαρμοστεί στο σχεδιασμό προγραμμάτων σπουδών, προγράμματα πρακτικής άσκησης, κοινοτική υπηρεσία, διδασκαλία εργαστηριακών επιστημών, μουσικές και φωνητικές επιδόσεις, μαθήματα σεμιναρίων, προπτυχιακή έρευνα, διδασκαλία από ομοτίμους και μάθηση με τη βοήθεια υπολογιστή.
Πόροι:
Gabennesch, H. (1992). Creating quality class discussion. The Teaching Professor, 6 (9), 5.
Hands on experience in course’s focus: Temple University. (1989). Liberal Education, 75 (4), 33-34.
Harrison-Pepper, S. (1991). Dramas of persuasion: Utilizing performance in the classroom. Journal of Excellence in College Teaching, 2.
Interdisciplinary approach to technology. (1998). Liberal Education, 74, (2), 23-24.
Nalcolmson, P. and Myers, R. (1993). Debates: Techniques for improving student thinking. The Teaching Professor, 7 (3) 6.
Αρχή 4: Δώστε έγκαιρα σχόλια.
Το να γνωρίζεις τι ξέρεις και τι δεν ξέρεις δίνει έμφαση στη μάθηση. Προκειμένου οι φοιτητές/τριες να επωφεληθούν από τα μαθήματα, χρειάζονται κατάλληλη ανατροφοδότηση για την απόδοσή τους. Όταν ξεκινούν, οι φοιτητές/τριες χρειάζονται βοήθεια για να αξιολογήσουν τις τρέχουσες γνώσεις και τις δυνατότητές τους. Μέσα στην τάξη, οι φοιτητές/τριες χρειάζονται συχνές ευκαιρίες για να εκτελούν και να λαμβάνουν προτάσεις για βελτίωση. Καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου τους στο πανεπιστήμιο και ειδικά στο τέλος της σταδιοδρομίας τους, οι φοιτητές/τριες χρειάζονται ευκαιρίες να αναλογιστούν τι έχουν μάθει, τι πρέπει ακόμα να γνωρίζουν και πώς να αξιολογούν τον εαυτό τους.
Για την κανονική τάξη:
Επακόλουθες παρουσιάσεις με περίοδο πέντε λεπτών για να καταγράψουν οι φοιτητές/τριες τι έμαθαν στην τάξη.
Δώστε ενημερωτικά σχόλια που δείχνουν τα λάθη των φοιτητών/τριων και δώστε προτάσεις για το πώς μπορούν να βελτιωθούν.
Συζητήστε τα αποτελέσματα των εργασιών και των εξετάσεων στην τάξη με την τάξη και μεμονωμένους φοιτητές/τριες.
Διαφοροποιήστε τις τεχνικές αξιολόγησης (τεστ, εργασίες, περιοδικά, κουίζ).
Προσφέρετε δοκιμές on-line, προσομοιώσεις λογισμικού και προγράμματα που βασίζονται στο web που παρέχουν στιγμιαία ανατροφοδότηση.
Κάντε ερωτήσεις και απαντήσεις.
Χρησιμοποιήστε ηχογραφήσεις ή/και βίντεο για να αξιολογήσετε τις επιδόσεις.
Επιστρέψτε τους βαθμούς για εργασίες, projects και τεστ εντός μίας εβδομάδας.
Για εξ αποστάσεως και διαδικτυακά μαθήματα:
Το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο παρέχει άμεση ανατροφοδότηση αντί να περιμένει το επόμενο μάθημα.
Χρησιμοποιήστε δοκιμές σε απευθείας σύνδεση, προσομοιώσεις λογισμικού και προγράμματα που βασίζονται στο διαδίκτυο που παρέχουν στιγμιαία ανατροφοδότηση.
Παρακολουθείτε τακτικά τους πίνακες ανακοινώσεων και δίνετε συγκεκριμένες πληροφορίες στους φοιτητές/τριες.
Χρησιμοποιήστε αξιολογήσεις πριν και μετά την τάξη.
Προγραμματίστε μια ομάδα συνομιλίας όπου είστε παρόντες εσείς, ο εκπαιδευτής. Χρησιμοποιήστε το ως συνεδρία ερωτήσεων και απαντήσεων όταν χρειάζεται.
Στείλτε επιβεβαίωση e-mail όταν λαμβάνετε μια εργασία μαθητή.
Δημοσιεύστε τις απαντήσεις αφού λάβετε την εργασία από όλους τους φοιτητές/τριες.
Χρήση υπερσυνδέσμων εντός κειμένου για την παροχή ανατροφοδότησης σε ερωτήσεις που τίθενται εντός του κειμένου.
Η σημασία της ανατροφοδότησης είναι τόσο προφανής που συχνά θεωρείται δεδομένη κατά τη διάρκεια της διαδικασίας διδασκαλίας και μάθησης. Είναι ένα απλό αλλά ισχυρό εργαλείο που βοηθά στη μαθησιακή διαδικασία. Η ανατροφοδότηση είναι κάθε μέσο ενημέρωσης του μαθητή για τα επιτεύγματά του και τους τομείς που χρειάζονται βελτίωση. Υπάρχουν πολλές διαφορετικές μορφές που μπορεί να γίνει η ανατροφοδότηση. Είναι προφορικές, γραπτές, με τη βοήθεια υπολογιστή και για οποιαδήποτε από τις αλληλεπιδράσεις που εμφανίζονται στην ομαδική μάθηση. Αυτό που είναι σημαντικό είναι ότι ο εκπαιδευόμενος είναι ενημερωμένος και μπορεί να συσχετίσει την ανατροφοδότηση με μια συγκεκριμένη απάντηση.
Πόροι:
Brinko, K.T. (1993). The practice of giving feedback to improve teaching. Journal of Higher Education, 64 (5), 574-593.
Dohrer, G. (1991). Do teachers comments on students’ papers help? College Teaching, 39 (2), 48-54.
Enhancing instructor-class communication. (1994). The Teaching Professor, 8 (3), 3-4.
More on student self-assessment. (1992). The Teaching Professor, 6 (10), 7.
Svinicki, M.D. Four R’s of effective evaluation. (1993). Reprinted from The Center for Teaching Effectiveness Newsletter at the University of Texas as Austin, in The Teaching Professor, 7 (9), 3-4.
Αρχή 5: Δώστε έμφαση στην προθεσμία υποβολής της εργασίας.
Η μάθηση χρειάζεται χρόνο και ενέργεια. Οι αποτελεσματικές δεξιότητες διαχείρισης χρόνου είναι κρίσιμες για τους φοιτητές/τριες. Επιτρέποντας ρεαλιστικούς χρόνους, είναι δυνατή η αποτελεσματική μάθηση για τους φοιτητές/τριες και η αποτελεσματική διδασκαλία για τους καθηγητές. Ο τρόπος με τον οποίο το ίδρυμα ορίζει τις προθεσμίες για τους φοιτητές, τους διδάσκοντες, τους διοικητικούς υπαλλήλους και το λοιπό προσωπικό, μπορεί να δημιουργήσει τη βάση για υψηλές επιδόσεις από όλους.
Για την κανονική τάξη:
Αναμένετε από τους φοιτητές/τριες να ολοκληρώσουν τις εργασίες τους αμέσως.
Ενημερώστε ξεκάθαρα στους φοιτητές/τριες σας τον ελάχιστο χρόνο που πρέπει να αφιερώσουν στην προετοιμασία για το μάθημα και στην εργασία σε εργασίες.
Βοηθήστε τους φοιτητές/τριες να θέσουν δύσκολους στόχους για τη δική τους μάθηση.
Έχετε ρεαλιστικές προσδοκίες (μην περιμένετε 10 εργασίες σε 10 εβδομάδες).
Ενθαρρύνετε τους φοιτητές/τριες να προετοιμαστούν εκ των προτέρων για προφορικές παρουσιάσεις.
Εξηγήστε στους φοιτητές/τριες σας τις συνέπειες της μη συμμετοχής.
Συναντηθείτε με φοιτητές/τριες που υστερούν για να συζητήσετε τις συνήθειες μελέτης, τα προγράμματα και άλλες δεσμεύσεις τους.
Προσέξτε ότι ο χρόνος εργασίας είναι πραγματική μάθηση, όχι πολυάσχολη εργασία.
Μην χρησιμοποιείτε την τεχνολογία για χάρη της τεχνολογίας. Πρέπει να είναι συναφής και χρήσιμη για το θέμα.
Να έχετε προοδευτικές προθεσμίες για εργασίες και αναθέσεις.
Διδάξτε τη διαχείριση χρόνου.
Θέματα συζήτησης στην τάξη δημοσιεύστε τα σε μια ομάδα συζήτησης στον Ιστό.
Για εξ αποστάσεως και διαδικτυακά μαθήματα:
Κατανοήστε ότι θα υπάρξουν προβλήματα με την απόσταση και την τεχνολογία στην πορεία.
Προσδιορίστε τις βασικές έννοιες και πώς αυτές θα διδαχθούν. Δεδομένου του χρόνου, αποφασίστε τι ρεαλιστικά μπορεί να καλυφθεί.
Κάθε μάθημα εξ αποστάσεως πρέπει να περιλαμβάνει κάποιο είδος προσδοκίας επιτυχίας που ορίζεται στην αρχή του μαθήματος. Αναθέστε κάποιο περιεχόμενο για χρόνο εκτός τάξης.
Εγκαταλείψτε την ψευδαίσθηση ότι θα τα κάνετε όλα όπως θα μπορούσατε σε μια κανονική τάξη.
Διαφοροποιήστε τους τύπους αλληλεπίδρασης. Κατά τη δημιουργία ενός διαδραστικού περιβάλλοντος, μπορεί να καταβάλει/κουράζει τους φοιτητές/τριες και τον δάσκαλο εάν οι απαιτούμενοι τύποι αλληλεπίδρασης είναι πολύ χρονοβόροι.
Σκεφτείτε το χρόνο εντός και εκτός τάξης.
Βεβαιωθείτε ότι γνωρίζετε ποιοι είναι οι στόχοι σας και ότι οι φοιτητές/τριες τους κατανοούν επίσης.
Κάντε τακτικές συζητήσεις που απαιτούν συμμετοχή.
Μια εύκολη υπόθεση θα ήταν ότι οι φοιτητές/τριες θα ήταν πιο επιτυχημένοι αν διέθεταν περισσότερο χρόνο για μελέτη. Είναι λογικό αλλά απλοποιεί υπερβολικά την αρχή του χρόνου στην εργασία. Το επίτευγμα των φοιτητών/τριων δεν είναι απλώς αποτέλεσμα του χρόνου που αφιερώνουν σε μια εργασία. Παρόλο που η μάθηση και η ανάπτυξη απαιτούν χρόνο, είναι λάθος να αγνοούμε το διαθέσιμο χρόνο και πόσο εύκολα ξοδεύεται ο χρόνος. Ο χρόνος στην εργασία είναι πιο περίπλοκος από ό,τι θα μπορούσε κανείς να υποθέσει.
Πόροι:
Britton, B.K., and Tesser, A. (1991). Effects of time management practices on college grades. Journal of Educational Psychology, 83 (3), 405-410.
Earth-sea-sky course combines art, science: Mississippi State University. (1988). Liberal Education, 74 (2), 29-30.
Geiger, K. (1994). Rethinking school time: New, Better, and different…as well as more. The Washington Post, June 12, 1994. p. C3.
Ludewig, L.M. (1992). The ten commandments for effective study skills. The Teaching Professor, 5 (10), 3.
Terenzini, P.T., and Pascarella, E.T. (1994). Living with myths: Undergraduate education in America. Change, pp. 28-32.
Αρχή 6: Επικοινωνήστε υψηλές προσδοκίες.
Περιμένετε περισσότερα και θα το πάρετε. Οι κακώς προετοιμασμένοι, όσοι δεν θέλουν να ασκήσουν τον εαυτό τους και οι ευφυείς και με κίνητρα χρειάζονται υψηλές προσδοκίες. Το να περιμένουμε από τους φοιτητές/τριες να έχουν καλή απόδοση γίνεται μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία όταν οι δάσκαλοι και τα ιδρύματα τηρούν υψηλά πρότυπα και καταβάλλουν επιπλέον προσπάθειες.
Για την κανονική τάξη:
Δώστε ένα λεπτομερές πρόγραμμα σπουδών με εργασίες, ημερομηνίες λήξης και μια ρουμπρίκα βαθμολόγησης.
Ενθαρρύνετε τους φοιτητές/τριες να διαπρέψουν στη δουλειά που κάνουν.
Δώστε στους φοιτητές/τριες θετική ενίσχυση για να κάνουν εξαιρετική δουλειά.
Ενθαρρύνετε τους φοιτητές/τριες να εργαστούν σκληρά στην τάξη.
Πείτε στους φοιτητές/τριες ότι ο καθένας εργάζεται σε διαφορετικά επίπεδα και θα πρέπει να προσπαθήσουν να καταβάλουν την καλύτερη δυνατή προσπάθεια, ανεξάρτητα από το επίπεδο που είναι.
Βοηθήστε τους φοιτητές/τριες να θέσουν δύσκολους στόχους για τη δική τους μάθηση.
Αναγνωρίστε δημόσια τις άριστες επιδόσεις των φοιτητών/τριων.
Αναθεωρήστε τα μαθήματα όταν χρειάζεται, ώστε οι φοιτητές/τριες.
Εργαστείτε ατομικά με φοιτητές/τριες που αντιμετωπίζουν προβλήματα και να τους ενθαρρύνετε ώστε έχουν κίνητρο.
Ενθαρρύνετε τους φοιτητές/τριες να κάνουν το καλύτερο δυνατό αντί να εστιάζουν στους βαθμούς.
Για εξ αποστάσεως και διαδικτυακά μαθήματα:
Δώστε ένα λεπτομερές πρόγραμμα σπουδών με εργασίες, ημερομηνίες λήξης και μια ρουμπρίκα βαθμολόγησης.
Δώστε προσοχή στην εξαιρετική δουλειά σε αναρτήσεις στον πίνακα ανακοινώσεων ή σε υπηρεσίες λίστας τάξεων.
Δείξτε παραδείγματα των προσδοκιών σας με την εργασία των προηγούμενων φοιτητών/τριων.
Δημοσίευση εργασίας των φοιτητών/τριων.
Παρέχετε διορθωτική ανατροφοδότηση. Δηλώστε τι κάνατε και τι δεν σας άρεσε.
Γίνετε πρότυπο για τους φοιτητές/τριες. Μοντελοποιήστε τη συμπεριφορά και τις προσδοκίες που περιμένετε από τους φοιτητές/τριες.
Αναμένετε τη συμμετοχή των φοιτητών/τριων.
Προσπαθήστε να κάνετε τις εργασίες ενδιαφέρουσες και σχετικές για να δημιουργήσετε ενδιαφέρον.
Ζητήστε από τους φοιτητές/τριες να σχολιάσουν αυτό που κάνουν.
Προτείνετε επιπλέον πόρους που υποστηρίζουν βασικά σημεία.
Αν και συχνά συζητείται μόνο σε διδακτικό επίπεδο, οι υψηλές προσδοκίες περιλαμβάνουν επίσης την απόδοση και τη συμπεριφορά των φοιτητών/τριων εντός και εκτός της τάξης. Τα πανεπιστήμια περιμένουν από τους φοιτητές/τριες να ανταποκριθούν στις υψηλές προσδοκίες τους για απόδοση στην τάξη, αλλά επίσης περιμένουν μια προσωπική και επαγγελματική δέσμευση στις αξίες και την ηθική. Οι προσδοκίες είναι η αυτοπειθαρχία να βάζει κανείς στόχους και να μένει προσηλωμένος σ’ αυτούς, η συνειδητοποίηση και η εκτίμηση της διαφορετικότητας της κοινωνίας και η φιλοσοφία να εξυπηρετούμε τους άλλους.
Πόροι:
An American Imperative: Higher Expectations for Higher Education. An open letter to those concerned about the American future. Report on the Wingspread group in Higher education. (1993).
Defining what students need to know: Clayton State. (1988). Liberal Education, 74 (3), 29-30.
Gabelnick, F., MacGregor, J., Matthews, R.S., and Smith, B.L. (1990). Learning communities: Creative connections among students, faculty, and disciplines. New Directions for Teaching and Learning, (4), San Francisco, CA: Jossey-Bass.
Nuhfer, E.B. (1993). Bottom line disclosure and assessment. The Teaching Professor, 7 (7), 8.
Williams, J.H. (1993). Clarifying grade expectations. The Teaching Professor, 7 (7), 1
Αρχή 7: Σεβαστείτε τα διαφορετικά ταλέντα και τρόπους μάθησης.
Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τρόποι μάθησης και δεν υπάρχουν δύο άνθρωποι που μαθαίνουν με τον ίδιο τρόπο. Οι φοιτητές/τριες φέρνουν διαφορετικά ταλέντα και στυλ μάθησης στην τάξη. Οι φοιτητές/τριες που διαπρέπουν στην αίθουσα σεμιναρίων μπορεί να είναι να μην τα καταφέρνουν στο εργαστήριο ή στο στούντιο τέχνης και αντίστροφα. Οι φοιτητές/τριες χρειάζονται την ευκαιρία να δείξουν τα ταλέντα τους και να μάθουν με τρόπους που λειτουργούν για αυτούς. Στη συνέχεια, μπορούν να καθοδηγήσουμε σε νέους τρόπους μάθησης που δεν είναι τόσο εύκολοι για αυτούς.
Για την κανονική τάξη:
Χρησιμοποιήστε τεχνολογίες Ιστού για να επιτρέψετε στους φοιτητές/τριες να επιλέξουν μαθησιακές εμπειρίες που ταιριάζουν με τον τρόπο που μαθαίνουν.
Ενθαρρύνετε τους φοιτητές/τριες να μιλήσουν όταν δεν καταλαβαίνουν.
Χρησιμοποιήστε ποικίλες διδακτικές δραστηριότητες και τεχνικές για να απευθυνθείτε σε ένα ευρύ φάσμα φοιτητών/τριων.
Επιλέξτε αναγνώσεις και σχεδιάστε δραστηριότητες που σχετίζονται με το υπόβαθρο των φοιτητών/τριων.
Παρέχετε επιπλέον υλικό ή δραστηριότητες για φοιτητές/τριες που δεν διαθέτουν βασικές γνώσεις ή δεξιότητες.
Ενσωματώστε νέες γνώσεις για τις γυναίκες, τις μειονότητες και άλλους υποεκπροσωπούμενους πληθυσμούς στα μαθήματά σας.
Χρησιμοποιήστε και άλλες δραστηριότητες για να παρέχετε στους φοιτητές/τριες εναλλακτικές λύσεις μάθησης για τα μαθήματά σας.
Ενθαρρύνετε τους φοιτητές/τριες από διαφορετικές φυλές και πολιτισμούς να μοιραστούν τις απόψεις τους για το θέμα που συζητείται στην τάξη.
Χρησιμοποιήστε συνεργατικές τεχνικές διδασκαλίας και μάθησης και δημιουργείστε ζευγάρια με φοιτητές/τριες ώστε να «επαινούν» ο ένας τις ικανότητες του άλλου.
Δώστε στους φοιτητές/τριες ένα πρόβλημα προς επίλυση που έχει πολλές λύσεις. Καθοδηγήστε τους με ενδείξεις και παραδείγματα.
Σκεφτείτε εκδρομές.
Εξοικειωθείτε με την έρευνα του Howard Gardner για τις πολλαπλή νοημοσύνη.
Για εξ αποστάσεως και διαδικτυακά μαθήματα:
Ενθαρρύνετε τους φοιτητές/τριες να εκφράσουν διαφορετικές απόψεις σε συζητήσεις.
Δημιουργήστε μαθησιακές δραστηριότητες με παραδείγματα από την πραγματική ζωή και διαφορετικές προοπτικές.
Ισορροπήστε τις δραστηριότητες στην τάξη για όλα τα στυλ (μερικά βιβλία, μερικά πρακτικά, μερικά οπτικά).
Εξηγήστε πρώτα τη θεωρία από μια πρακτική προσέγγιση και μετά προσθέστε τη δομική προσέγγιση.
Η έννοια της διαφορετικότητας θα πρέπει είναι πολύ σαφής. Να αγκαλιάζουν τη διαφορετικότητα και να την προωθούν συστηματικά. Αυτός ο σεβασμός στη διαφορετικότητα θα πρέπει να παίζει κεντρικό ρόλο στις πανεπιστημιακές αποφάσεις, να είναι εμφανής στις υπηρεσίες και τους πόρους που διατίθενται στους φοιτητές/τριες και να αποτελεί χαρακτηριστικό κάθε ακαδημαϊκού προγράμματος και να εφαρμόζεται σε κάθε τάξη.
Πόροι:
Hill, P.J. (1991). Multiculturalism: The crucial philosophical and organizational issues. Change, 38-47.
Jacobs, L.C., and Chase, C.I. (1992). Developing and Using Tests Effectively: A Guide for Faculty. San Francisco, CA: Jossey-Bass.
Kolb, D. (1981). Learning styles and disciplinary differences. In The Modern American College, edited by A.W. Chickering and Associates. San Francisco, CA: Jossey-Bass.
Lynch, J.M., and Bishop-Clark, C. (1993). Traditional and nontraditional student attitudes toward the mixed age classroom. Innovative Higher Education. Winter, 109-121.
National Institute of Education. (1984). Involvement in Learning: Realizing the Potential of American Higher Education. Final report of the study group on the conditions of excellence in American higher education. Washington, DC: U.S. Department of Education News.
Benson, David, Lu Mattson and Les Adler (1995). Prompt Feedback. In Susan Rickey Hatfield (Ed.), The Seven Principles In Action (55-66). Bolton, MA: Anker Publishing Company, Inc.
Brown, David G. and Curtis W. Ellison (1995). What is Active Learning?. In Susan Rickey Hatfield (Ed.), The Seven Principles In Action (39-53). Bolton, MA: Anker Publishing Company, Inc.
Bunda, Mary A. (1993). The Seven Principles for Good Practice in Undergraduate Education. Instructional Exchange 4 (1-6), 1-4.
Chickering, Arthur W. (1991). Institutionalizing the Seven Principle and the Faculty and Institutional Inventories. New Directions For Teaching And Learning. Jossey Bass Inc. 47.
Chickering, Arthur W. and Ehrmann, Stephen C. (2000). Implementing the Seven Principles: Technology as Lever. [Online]. Available: http://www.hcc.hawaii.Edu/intranet/commi…/FacDevCom/guidebk/teachtip/7princip/htm. [2001, January 10}.
Chickering, Arthur W. and Gamson, Zelda F. (1987). Seven Principles for Good Teaching in Undergraduate Education. AAHE Bulletin 39, 3-7.
Chizmar, John F. and Walbert, Mark S. (1999) Web-Based Learning Environments. The Journal of Economic Education 30 (3), 248.
Codde, Joseph (2000). Applying the Seven Principles for Good Practice in Undergraduate Education. {Online}. Available: http://www.msu.edu/user/coddejos/seven.htm. [2001, January 10].
Cookman, Claude (1998). A Computer-Based Graphics Course and Student’s Cognitive Skills. Journalism and Mass Communication. 53 (3), 37-49.
Cross, K. Patricia. 1997. The Freshman Year: Working Out the Puzzle of a College Education. Paper presented at the Sixteenth Annual Conference on The Freshman Year Experience, Columbia, SC, February 22. (Eric Document Reproduction Services No. ED 410 773)
Graham, Charles R., Cagiltay, Kursat, Craner, Joni, and Lim, Byung-Ro (2000). Using the Seven Principles to Evaluate Online Courses. Paper presented at Distance Learning 2000: Proceedings of the Annual Conference on Distance Teaching and Learning, Madison, Wisconsin. (Eric Document Reproduction Services No. ED 456 235)
Hatfield, Tim and Susan Rickey Hatfield (1995). Cooperative Learning Communities. In Susan Rickey Hatfield (Ed.), The Seven Principles In Action (23-38). Bolton, MA: Anker Publishing Company, Inc.
Lidman, Russell M., Barbara Leigh Smith, and Thomas L. Purce (1995). Good Practice Respects Diverse Talents And Ways Of Learning. In Susan Rickey Hatfield (Ed.), The Seven Principles In Action (95-106). Bolton, MA: Anker Publishing Company, Inc.
Millis, B. J. (1991). Fulfilling the promise of the “seven principles” through cooperative learning: An action agenda for the University classroom. Journal on Excellence in College Teaching. 2, 139-144.
Revak, Marie (2000). If Technology is the Hammer, Where’s the Nail?. Cooperation and Collaboration in College Teaching 10 (1), 21-23
Scott, Robert A. and Dorothy Echols Tobe (1995). Effective Undergraduate Education Communicates High Expectations. In Susan Rickey Hatfield (Ed.), The Seven Principles In Action (79-94). Bolton, MA: Anker Publishing Company, Inc.
Sturnick, Judith A. and Keith J. Conners (1995). Good Practice Encourages Student-Faculty Contact. In Susan Rickey Hatfield (Ed.), The Seven Principles In Action (9-21). Bolton, MA: Anker Publishing Company, Inc.
Vorkink, Stuart (1995). Time On Task. In Susan Rickey Hatfield (Ed.), The Seven Principles In Action (67-78). Bolton, MA: Anker Publishing Company, Inc.
Ο οδηγός αυτός αποτελεί απόδοση της ιστοσελίδας Seven Principles for Good Teaching του Walker Center for Teaching and Learning του University of Tennessee at Chattanooga.
